Artykuł dotyczy prawidłowego zastosowania normy CIE DIS 025:2014 w goniofotometrii na podstawie pomiarów aplikacyjnych. W materiale zostały zestawione pomiary różnych źródeł światła za pomocą goniofotometru z pomiarami, które przeprowadzono z użyciem tzw. integratora strumienia świetlnego, gdzie zachowuje się położenie źródła światła.
Przy wykonywaniu pomiarów zostały zastosowane wysokiej jakości radiometr spektralny oraz klasyczny fotometr jako detektor. Zbadano wpływ położenia różnych źródeł światła na pomiary strumienia świetlnego, skontrolowano skuteczność wymaganej w projekcie normy CIE DIS 025:2014 metody korekty położenia oraz przedstawiono przykłady pomiarów dla różnych możliwości charakterystyki źródeł światła solid state lighting (SSL) z gonioradiometrem spektralnym.
Goniofotometria
Goniofotometry są zwykle stosowane do oznaczania rozkładu natężenia oświetlenia i natężenia światła, a także do pomiaru całkowitego strumienia świetlnego przez odpowiednią integrację numeryczną takich rozkładów. Oznaczanie strumienia świetlnego goniofotometrem w porównaniu do pomiaru w kuli Ulbrichta wprawdzie wymaga więcej czasu, ale jest znacznie dokładniejsze. Zmierzone tym sposobem natężenie oświetlenia we wszystkich pozycjach kątowych jest sumowane o jedno źródło światła, Ta metoda jest stosowana przez wiodące krajowe laboratoria i stanowi warunek dla kalibracji lamp strumienia świetlnego, ktore dostarczają wartości referencyjnychw innych metodach pomiarowych.
Goniofotometr jest konieczny, jeśli oznacza się parametry takie jak częściowy strumień świetlny lub kąt połówkowy źródeł światła, co wymaga np. charakterystyki według efektywności energetycznej. Jednostkę goniofotometru w zależności od zadań można stosować zarówno z klasycznym fotometrem, jak i z radiometrem spektralnym.
Z głowicą fotometru jako detektorem można przeprowadzać bardzo szybkie pomiary strumienia świetlnego i rozkładu natężenia światła. Do pomiaru źródeł światła SSL fotometr musi obejmować odpowiednie dopasowanie do funkcji wrażliwości ludzkiego oka V(λ). Do oceny tej właściwości zwykle stosuje się parametr f1‘. Aby pomiar był zgodny z normą, f1‘ musi być mniejsza lub równa 3%.
Jeśli stosuje się radiometr spektralny zamiast fotometru, system ten nazywa się gonioradiometrem spektralnym. Umożliwia on oznaczanie rozkładu przestrzennego wszystkich istotnych wartości fotometrycznych i kolorymetrycznych, oprócz krzywych rozkładu natężenia światła (LVK) także współrzędnych barwy, najbliższej temperatury barwy (CCT), a nawet współczynnika oddawania barwy (CRI).
Cały artykuł można przeczytać w numerze 2/2017 Oświetlenie LED.
